26 september 2018!

Ik ga de KILIMANJARO beklimmen.

Flinke uitdaging maar dat moest goed komen! In de ochtend werden we om 09:00 uur opgehaald door Oscar. Hij ging met ons mee. Voor die tijd had ik natuurlijk kleding struggles als een malle, want wat moet je in hemelsnaam aan! Gelukkig had ik een hardloopbroek en sportschoenen in mijn koffer zitten. Met een volle rugzak waarin twee broeken, twee shirtjes, een paspoort, een portemonnee, twee appels en 3 flesjes drinken zaten ging ik in de auto richting de Kilimanjaro. Een vriend van Oscar reed ons naar de berg. Maar al dat inhalen op een weg die maar een rijstrook had vond ik niks! Het leek wel of we steeds kantje boord weer op onze weghelft zaten. Eenmaal bij de kilimanjaro aangekomen moesten we ons inschrijven en betalen om de kilimanjaro voor een dag te mogen beklimmen. We starten rond 11:00. De klim zou 3 uur duren, daarna zouden we 30 min naar de krater lopen en 2 uur terug afdalen. 

Laat ik het maar gewoon zeggen: WAT WAS DIT EEN HEL! Een klim van 1000 meter omhoog waar bijna geen een stuk vlak is... is gewoon een ware hel. Ines was heel erg snel met haar 40 kilo dus die liep altijd verder vooruit. Ik en Rita liepen samen met onze gids en Oscar. Onderweg zijn we 2 keer voor 5 minuten gestopt. De omgeving is echt erg mooi en de landschappen veranderden keer op keer. Van flink bebost naar erg droog. Heel mooi om te zien. Na 2 uur en 45 minuten zag ik eindelijk een dak van een huisje en mijn geluk kon niet op! Ik heb het gehaald! In de Mandara hut konden we lunchen. Oscar had voor ons lunch meegenomen: kip, koude friet en groenten. De temperatuur bij de Mandara hut was rond de 13 graden dus toen had ik wel even 2 truien nodig! Na de lunch moesten we nog naar de oude krater hiken. We hadden aan oscar gevraagd of het redelijk vlak was en zijn antwoord daarop was ja... dus dachten we nou dat willen we wel doen! Toen we eenmaal bezig waren was het soms helemaaaal NIET vlak... dus Oscar loog hahaha. Maar hij zei dat we anders niet mee wilden gaan😂. Bij de krater konden we genieten van een uitzicht over Tanzania en Kenia. Het was echt super mooi en stil! Daarna zijn we door de krater weer terug naar de Mandara hut gelopen. Onderweg zijn we wat aapjes en een soort van grote Eekhoorn tegen gekomen! Rond een uurtje of 15.30 zijn we begonnen met afdalen. Dat gaat natuurlijk veel sneller maar ook dat was geen pretje. Je enkels en knieën kregen het zwaar te voortduren.  Na 2 uur afdalen zonder stop met pijnlijke heupen, knieën en voeten was ik er wel klaar mee... en was ik ook rete blij toen ik het bord “congratulations” zag staan! Eindelijk klaar!! 

Ook al was het zoooo zwaar, ik heb het toch maar ff geflikt! Een ding weet ik wel... Ik. Doe. Dit. Nooit. Meer! Ajuu der mee!😅

In de auto terug zagen we nog een super mooie zonsondergang! Heel de lucht was roze en blauw! Dat was wel een cadeautje op deze barre dag! In de avond hadden we “social dinner” met Jackie en Lotte. We hebben het vooral over ywca gehad, omdat hierin heel veel progressie te boeken is. Vanaf volgende week maandag mag ik beginnen in het ziekenhuis. Ik ga daar halve dagen maken, zodat ik in de middag terug kan naar ywca om daar dingen op te knappen!

Ook was dit de aller laatste avond van Ines en Rita. Dus hebben we nog ergens in de buurt een savanna gedronken en zijn we om 00:00 naar huis gegaan omdat ze om 01:00 richting het vliegveld moesten gaan. Rond die tijd was ik ongeveer half ingestort. Alles deed zeer en ik kon niet stoppen met gapen! Ik was dan ook heel blij toen ik in mijn bedje kon gaan liggen!

Morgen mag ik wat langer slapen. Ik ga rond 11:00 naar ywca!

Usiku mwema! X